Vatican Kiseki Chousakan

Sıcak Sıcak

Vatican Kiseki Chousakan

İsim:  Vatican Kiseki Chousakan, Vatican Miracle Examiner, バチカン奇跡調査官

Tür: Doğaüstü, Drama, Gizem

Yayınlanma Tarihi: 07.07.2017

Kaynak: Roman (Fujiki Rin)

Yönetmen: Yonetani Yoshitomo

Senaryo: Minekami Seishi

Karakter Tasarımı: Iwakura Kazunori

Başlıca Seiyuular: Okamoto Nobuhiko (Hiraga Kou), Suwabe Junichi (Robert Nicholas)

Firma/Stüdyo: J.C.Staff

Müzik: Fujisawa Yoshiaki

Açılış: MYSTERIUM – SCREEN mode

Kapanış:  Sacramento (サクラメント) – Nobuhiko Okamoto

Kitap, film, dizi fark etmez; gizem türünün ön planda olduğu yapımların ortak noktası, başarılarının önlerinde gerilmiş ipin üzerinde düşmeden yürüyüp yürüyememelerine bağlı olmasıdır. Eserler, basit olacak ama, bu ip üzerinde ancak sağlam bir kurguya sahipseler durabilirler çünkü komedi, romantizm ya da aksiyon denildiğinde insanların sorularına cevap bulma gibi bir kaygı gütmelerine çok da gerek yokken; salt gizem türünün cazibesi bilinmeyenleri, bilinmeyenlerle birlikte de onlara ait soruları beraberinde getirmesindedir.. Kediyi öldüren merak, bize tanık olduğumuz sırrın nasıl gizli kalacağı, ya da nasıl ortaya çıkacağı sorularını sorarken önemli olan nokta, hikayenin nasıl anlatıldığı, soruların nasıl cevaplandığıdır aslında. Sonuçta yapboz ancak parçaları doğru şekilde bir araya gelirse tablo tamamlanacak, sırf düğümleri çözülecek diye orasından burasından kesilen ip pekala anlamını yitirecektir. Bağlantılar, merak içindeki kişiyi hayalkırıklığına uğratmadan; onu beklenmedik yerden açılan kapılarla, karşılaştığında şaşkınlığını gizleyemeyeceği bir diyara sürüklemeden kurulduğunda ise ortaya koca bir “Eh işte.” çıkacaktır.

Bu sebeple esas olayını işleniş olduğu gizem türüne örnek animeler, sezon sonuna doğru zevk almayıp tabağımızda bıraktığımız soğuk yemek misali bitirmek için çaba harcamanın bile zor geldiği bir hal alabiliyorlar. Yakın zamanda da bu vakaya pek çok kurban verdik. Duyurulduğu vakitten beri takibe aldığım Vatican Kiseki Chousakan’ı daha ilk bakışta bu yönden hem iyi hem de kötü sonlanabilecek bir girişim olarak tasvir edebiliyordum. Yine de huyum kurusun severim böyle serileri, haliyle dönüp bakmadan geçemedim.

Bir Dan Brown kitabına göz kırpan havasıyla sezona giriş yaptı Vatican Kiseki Chousakan. Tıpkı serilerinde yer verdikleri yabancı karakterleri (Gaijin) yansıtışları gibi Japonların Katolik kilisesi gibi daha çok batıya  yakın bir dini kurumu ele alış tarzlarında da birtakım klişelerden etkilendiklerini bölümü izleyen kimse inkar edemez herhalde. İzlerken kalıplara ne denli uyduğunu fark ettiğim ve kimi zaman komik bulduğum bu durum, gerçek bir Katolik için izlemesi katlanılmaz 24 dakika mı demek emin değilim doğrusu. Ancak şeytan çağırma ritüelleri, bakirenin yeni bir mesihe gebeliği, kutsal mabetlerin kana bulandığı cinayetler gibi dini kuruluşların kapıları ardında gerçekleşen türlü olay konsepti biraz demode olsa da mucize iddiaların gerçekliği peşine düşüp onların gerçekliğini sorgulayan rahiplerimizi yeterince ilginç bulduğumu söyleyebilirim.

Gece bekçisi/nöbetçi olduğunu tahmin ettiğim beyefendinin yere çizdikleri pentagram etrafında hadiszce ritüellerini gerçekleştiren bir grup tuhaf öğrenciyi kovalayıp kendini daha büyük bir şokun içinde bulmasıyla girizgahını yapıyor ilk bölümümüz. Bu dakikalarda müzik öylesine baskın ki gece bekçisinin şokuna ortak mı olsam yoksa seri daha ilk dakikadan bizi moda sokmak için fazla uğraşıyor diye mi düşünsem bilemedim. Bölümün geri kalanından ise Fujisawa Yoshiaki’nin serinin temasında büyük yer eden dini motiflerle kesinlikle çelişmek istemediği, haliyle ilahi tınıları taşıyan melodilerinde oldukça keskin bir desen izlediği anlaşılıyor.

Sonrasında ise daha samimi bir ortama dönüp ana karakterlerimiz olan antik arşiv ve kriptoanaliz uzmanı olan Robert Nicholas ve zekasıyla ön plana çıkacak dahi bilim adamı Kou Joseph Hiraga ile tanışıyoruz. Junichi Suwabe’nin aşina olduğumuz orta yaşlı erkek karakterler için sergilediği performans, Robert Nicholas fazla risk taşımayan bir seçim yapıldığını kanıtlar nitelikte. Nobuhiko Okamoto ise aynı şekilde tecrübeli bir seiyuu ve Hiraga’nın hafif asosyal dahi profiliyle uygun bir eşleşme bana kalırsa. Bu tanışma ardından St. Rosario Kilisesi mensubu rahibe Anna Dolores’in bakire bedeninde Tanrı’nın oğlunu taşıdığı iddiasıyla yazdığı mektup, daha bölümün ilk dakikalarından ikilinin kendilerini yeni bir görevin içinde bulmasına sebep oluyor, mektubun devamında konuşulan mevzular ise St. Rosario’da açığa kavuşturacakları tek şeyin bu mucize olmadığını ortaya çıkarıyor.

Bölümün sıkıntısı işte tam burada başlıyor. Daha önce Shokugeki no Souma’nın yönetmen koltuğunda oturan Yonetani’nin görünenden farklı bir planı var mı bilmiyorum ama daha önce konunun bu kadar yavaş ilerlediği; buna rağmen arka arkaya bu kadar fazla olayın bu kadar hızlı şekilde olup bittiği bir anime izlemedim sanırım. Sanki hikayeye dahil olan karakterlerin hepsi çok hızlı konuşuyor, vurucu olması gereken sahnelerin biri bitmeden diğeri başlıyor, ben bu sahnelerden etkilenmeye fırsat bulup tepki veremezken bölüm içinde gerçekten sessizce düşünüp yorum getirebileceğim hiç dakika olmadığını fark ediyorum. Normalde ipuçlarını takip edip bölüm sonunda noktaları birleştirmeyi çok severim ama VKC’ya baktığımızda yolu bulalım diye bırakılan ekmek kırıntılarının bile izleyiciye doğallıktan çok uzakta bir deneyim yaşattığını düşünüyorum.

Özetle VKC ilk bölümüyle bize pek çok şey sunuyor ama bunların ne kadarı ulaşması gereken yere ulaşıyor tartışılır. Bölümün sonuna doğru “Evet, buralarda bir yerde her şeyin açığa çıkması gerekiyor.” desem de 20 dk içinde her şey o kadar dağılıyor ki ister istemez -çoğu gizem türü örneği anime aksine- ilk bölümden ilk vakayı kapatamıyoruz. Bunun yanında ana karakterlerimizden sadece Hiraga’yı yüzeysel olarak inceleyebiliyoruz. O konuda da kanser olan küçük kardeşi Ryota ile ilgili suçluluk duyduğu birtakım şeyler olduğu tahminin yapabilecek kadar ilerleyebiliyorum. İlgimi çeken bir diğer şey ise Hiraga’nın sadece maille haberleştiği partneri Lauren oluyor.

Seriyle ilgili tüm bilgim anime için verilen özetten ibaret haliyle izlemeye başlamadan önce VKC’nin dönem animesi olduğunu düşündüğümü itiraf edeyim. Bölüm içinde laptopların kullanılması ya da retina taraması gibi teknolojileri görünce işin aslını anlasam bölüm boyunca bu hissiyattan kurtulamadım. Favorilerimde ilk üçe girmese de Toradora!, Kaichou wa Maid-sama ve Bakuman. gibi sevdiğim pek çok yapıma imza atan güvenilir bir stüdyo J.C.Staff. VKC’nin animasyonları ise tahmin ettiğimden belki bir tık daha az detaylı olmasına rağmen serinin Gosick. benzeri Avrupa esintili karanlık atmosferiyle oldukça uyumlu. Bana özellikle yapay gelen tek nokta, karakterlerin şaşkınlık, korku gibi durumlarda yüzlerinde beliren ifadeler oldu ki bu durumun nedeni olarak sadece animasyonları göstermek doğru olmaz. Az önce de bahsettiğim gibi olayların gereğinden yüksek tempoyla gelişimi karakterlerin gösterdikleri reaksiyonlara da eşzamanlı şekilde tepki vermemi zorlaştırıyor, haliyle bu tarz gösterişli yüz ifadelerini birazcık sahte buluyorum ne yazık ki.

Bu noktada yazı içinde bahsettiğim tüm başlıkları bir arada değerlendirirsek serinin sezondaki parlak geleceğinin çok da garanti olmadığı sonucuna varabiliriz. Vatican Kiseki Chousakan izleyiciyi tatmin edebilecek bir maceraya da dönüşebilir, haftalar geçerken sessiz sakin şekilde sahneden de çekiledebilir.  Anlayacağınız, bunu öğrenmenin tek yolu ise seriyi izlemekten geçiyor.