Touch

Anime Tanıtım

Touch

Japonca Adı: タッチ

Tür: Romantizm, Okul, Spor, Komedi, Drama

Yayımlanma Tarihi: 24 Mart 1985 – 22 Mart 1987

Bölüm Sayısı: 101

Yönetmen: Tokita Hiroko,

Senaryo: Konparu Tomoko

Animasyon: Sakuma Shinichi, Soeta Kazuhiro, Suganuma Eiji, Sato Taka

Müzik: Serizawa, Hiroaki

Karakter Dizaynı: Maeda Minoru

Sanat Yönetmeni: Shichiro Kobayashi

Orjinal Eser: Adachi Mitsuru

Firma/Stüdyo: Studio Gallop

Başlıca Seiyuular: Hidaka Noriko (Asakura Minami), Mitsuya Yuuji (Uesugi Tatsuya), Nanba Keiichi (Uesugi Kazuya), Ginga Banjou (Harada), Nakao Ryuusei (Nishimura Isami), Nitta Akio (Inoue Kazuhiko)

Spor etiketi tabanından dönse de ardında getirdiği birçok hikasiyle daha fazlasına sahip olduğunu düşündüğüm nadir yapımlardan birisidir Touch. Dahası benim için özel bir yere sahip olanlardan biri olmasıyla adını her anışımda bende güzel bir keyif bırakan. İçerisinde sakladığı ‘abi-kardeş’ hikayesiyle, daha da önemlisi bir başka abi-kardeş hikayesini, ana hikayedeki kardeşlerin hikayesiyle harmanlayıp sunuşuyla bu seri kendini gönlümde daha da özel kılıyor sanki.

Zamanları birbirinden çok uzak olup da mekanları aynı, isimleri farklı ama yaşanılanları yakın olan iç içe geçmiş iki ‘abi-kardeş’ hikayesinin en güzel sunumlarından birisi Touch. Ana hikayenin kahramanı olan abi -kardeşimiz Tacchan ve Kacchan’ın kapı komşusu olan Minami ile yaşadıklarına götüren bir yapım. Kapı komşusu olan karakterlerimiz doğdukları andan itibaren hiç ayrılmamış, yedikleri içtikleri ayrı gitmeyen bir üçlüdür. Mangakamız, bizi bu üçlümüzün lise yıllarına götürür. Lise yıllarına götürdüğüne bakmayın siz çünkü size sunacağı flashbacklerle de kahramanlarımızın çocukluklarını yaşatmaktan geri kalmaz. Adachi’nin en sevdiği şeylerden birisidir aslında. Sadece tek dönemi işlemekle kalmayan bir mangaka kendisi. Kahramanlarımızın hayatlarını genelinde 3-4 yıllık bir çerçevede işler ama geriye dönerek bize onların çocukluklarını da sunmaktan kaçınmaz. Hal böyle olunca da onun elinden çıkan her iş bir başka keyfe dönüşür.

Üçlümüzden Tacchan fedakar abi rolüne bürünmüşken Kacchan masum kardeş rolünü üstlenmiş, Minami de tahmin edeceğimiz üzere bu ikilimizin ilk aşkı rolüne sahip olan en yakın arkadaştır. Aslında Minami, sadece bu ikilimizin değil, çevresindeki çoğu erkeğin ilk aşkına sahip olan ya da ilk hayranlığını yaşadığı bir simgedir çünkü Minami görüp görebileceğiniz en güzel, en sevilesi kadın karakter olma yolundadır. Hatta bu seriye başladıysanız ona çoktan gönül verme ihtimaliniz yüksektir bile. Sizi bilmem ama benim spor serisi denildiğinde tek geçebileceğim bir kadın karakterdir Minami, hatta çoğu shoujo yapımda görmeyi arzuladığım bir hemcinsim diyebilirim. Neyse, üçlü diyorduk. Bu üçlümüz her an birlikte hareket etmekte, sadece uyumak için ayrılmaktadır. Aileleri de yakın arkadaş olan karakterlerimiz birbirine de komşudur, hatta kapı komşusu demek daha doğru olur. Annesi hayatta olmadığı için Minami babasına ev işlerinde, okuldan arta kalan zamanlarında da işlettikleri kafede yardım etmektedir. İşlettikleri kafe evlerine yakın bir mekandır aslında, hal böyle olunca Tacchan ve Kacchan için de vazgeçilemez mekanlardan biri olup çıkar.

İkizlerimizden dakika farkıyla küçük olan Kacchan’ın en büyük tutkusu beyzboldur. Beyzbol dışında birçok şeyde de başarılı olan Kacchan çevresindeki herkes için vazgeçilmez bir isimdir. Derslerindeki başarısı yanında sakin bir kişiliğe sahip olması onu örnek kişi yapmaktan da kurtaramaz. Kacchan aksine Tacchan da haşarı kardeş rolünü üstlenmiştir. Aslında bakmayın siz, Tacchan’ın yaptığı şey fedakarlıktan başka bir şey değildir. Zira girdiği her şeyde Kacchan kadar başarılı olabilecek biridir, beyzbol da dahil. Lakin kimse bunun farkında değildir çünkü Tacchan küçüklüklerinden beri haşarı kardeş rolünü üstlendiği için herkesin gözünde yeteneklerini yaramazlıktan başka bir şeye ayırmayan bir çocuktur. Yine de, bunun farkında olan bir kişi vardır. O da Tacchan’a en az Kacchan kadar güvenmekte, yeteneklerinin sınırı olmayacağını bilmektedir. Hatta Kacchan için fedakarlık yaptığının bile. Bu nedenle, Tacchan her daim Minami için özel bir yerde olmuştur.

Minami’nin gözünden Tacchan en güzel yürekli biri olabilmişken, bunu bir de Harada gözünden aktarmayı ihmal etmez Adachi. Bu üçlümüze sık sık eşlik eden lokomotif karakterlerden birisidir Harada, hatta seriye en çok renk katanlardan. Bir dönem de Tacchan’ın kalıbına hiç uymadığı halde boks kulübündeki arkadaşlıklarından dolayı (aslında daha öncesinden gelen bir arkadaşlık diyebiliriz) birlikte hareket ettiği kişilerden biri olup çıkar Harada. Kacchan herkesin gönlünü beyzbol ile kazanmaya devam ededursun, bu esnada bir kulübe katılma isteği ve beyzbol kulübünün menajeri baskılarından bunalan Tacchan kendini lisenin boks kulübünde bulur. Boksu sevdiği için değildir bu elbette, sadece bir kulüpte bulunma isteği, daha doğrusu beyzbol sevgisini bastırmaktan başka bir şey değildir bu. Lisenin en güzel yıllarında şiddetli bir sporu seçmesini her ne kadar Minami onaylamasa da Tacchan’ı vazgeçiremeyeceğinin farkındadır. Bununla birlikte, Tacchan’ın azmini bildiği için Kacchan’ı desteklediği gibi onu da desteklemekten geri kalmaz. Kulüp seçimleri demişken Minami de beyzbol kulübünün ikinci menajeri olmayı seçmiştir çünkü beyzbol, Kacchan gibi Minami’nin de en büyük tutkularından birisidir, hatta Kacchan’ın sahip olduğu histen bile fazladır.

Kacchan tahmin edileceği üzere liseye başladıkları an, zaten bulundukları bölgenin ortaokulundayken göstermiş olduğu beyzbol performansıyla nam salmıştır. Hal böyle olunca lisede de bu kulübe katılacağı gün gibi aşikardır. Lakin son sınıf olan ve aynı zamanda takım kaptanının kız arkadaşı güzel menajerimiz, Tacchan’ın yüzme performansını gördükten sonra onu da beyzbol takımında istemekte, ondaki yeteneği Minami gibi görebilmektedir fakat hiçbir ikna çabası işe yaramaz. Lise yılları da böylece başlamış olan üçlümüz için hayat onları daha da ağır bir yola sürüklemek üzeredir. Her lise beybzolunun gidişatının son bulduğu tepe olan Koshien, bu takımımız için de en büyük amaçlardan biridir. Zamanla gelen isimlerle birlikte seriye renk katacak diğer tüm karakterlerimiz de tek tek kendini göstermeye başlamıştır. Touch yalnızca bir üçlü hikayesi olmaktan çıkmaya başlamıştır artık.

Minami ise bu esnada ekipte yaralanma ve eksilmeler olduğu için jimnastik kulübüne de yardım etme sözü verir. Menajerlik yanında jimnastik kulübünde de boy gösterecek, liseler arası olan turnuvalarda da yarışacaktır. Beyzbol takımımızın Koshien için hazırlıkları başlamıştır, öte yandan Minami’nin jimnastik provaları da hız kazanmış, Tacchan’ın da boks kulübünün çalışmaları devam etmektedir. Yaz mevsimi gelip çatar, beyzbol takımı kampa girer ve kahramanlarımız Koshien yoluna koyulur. Hayat ise sürprizlerle doludur. Hayatın getirdiği şeyler sonucu her şey bir kırılma noktasındadır artık. Hiçbir şey bu üçlümüzün planladığı, planladığı değil de düşlediği gibi gerçekleşmeyecektir.

Fedakarlıklarla bir kardeşi hayata hazırlayabilirsiniz ama bir abi olarak sizin de gücünüzün yetmeyeceği şeyler vardır. Tacchan da en güzel döneminde bunun farkına varır. Artık o fedakar abi rolünden daha fazlasına bürünmek zorunda kalacaktır. Minami ise üstlendiği yakın arkadaş rolüne devam etmek zorundadır ama bu kez daha zorlu bir rolle bunu gerçekleştirmesi gerekmektedir, yani varlığını daha sık göstermek zorundadır. Her şey normal rutininde devam etmekteyken beyzbolun rakipleri de kendini göstermeye başlamıştır artık. En az Tacchan ve Kacchan kadar beyzbola gönül vermiş olan Nishimura ile Nitta da sık sık boy göstermeye devam eder.

Her şey, bir anda, kırılma noktasındaki yeriyle ters köşe modunda değişim göstermek zorundadır. Meisei o yaz girdikleri Koshien yolunda bekledikleri gibi yürümez, Minami’yi ise artık Koshien’e götürme görevi başkasına kalmıştır. Tacchan fedakarlık uğruna ittiği bu rolü yine üstlenmek istemez ama bir noktada da pes etmek zorunda kalır. Lise beyzbolu dışarıdan göründüğü gibi olmaz asla. Aslında onlar için Koshien bitmiş gibidir çünkü henüz bir asları, yani sağlam bir atıcıları yoktur.

Tam bu noktada Tacchan o kaçınılamaz rolüne devam etmek zorunda olduğu gerçeğini daha fazla inkar edemez ve takımın bir bireyi olmaya karar verir. Başlarda, Tacchan’ın şimdiye kadar çizdiği haşarı, umursamaz ve beceriksiz abi rolünün sonucu olarak kimse bu işi başaracağına inanmaz. Elbette ki Minami ve takımın önceki menajeri dışında çünkü Tacchan’ın azmini daha önce bahsettiğim gibi Minami bilmekte, yeteneğini de menajerimiz görebilmektedir.

Zamanla takımdakiler de Tacchan’ın azmini ve içindeki beyzbol sevgisini gördükten sonra onu aralarına kabul eder, bir kişi dışında; takımın tutucusu Koutarou. Lakin o da zamanla Tacchan’ın her şeyi dalgaya vuran kişiliğinin altında aslında bir Kacchan saklandığını görür ve o da Tacchan’ı bir partner olarak kabul eder, hatta daha fazlasını. Artık onu ”Aptal Abi” yerine ”Arkadaş” olarak nitelemeye başlamıştır. Bununla birlikte takım için Koshien hayali yeniden doğmuştur. Çok değil, kısa bir süre sonra takımı bekleyen bir kırılma noktası daha vardır, bu fırtınanın gelişiyle, yani koçun kendini gösterişiyle takımımızın işi hiç de kolay olmayacaktır.

Ekibimiz artık lise sondur, eğer Koshien hayallerini gerçekleştiremezlerse onların da başka bir Koshien hayali olmayacaktır. Yeni gelen koçla bu hiç de kolay görünmemektedir. Lakin azmi ve sıkı bir çalışmayı hiçbir şeyin yenemeyeceğini biliyoruz hepimiz, ondan ziyade birlik olan takımıza bir koçun zarar veremeyeceğini de. Yine de siz tek taraflı düşünmeyin sakın. Biliyorum, kızmak isteyeceksiniz ama kızamayacaksınız. Başlarda koçumuzun, serinin en gıcık karakteri olabilecek kapasitesi var diye düşündüğünüz an karşınıza bu imajı yerle bir edebilecek başka biri gelecek. Bu noktada Nitta ismine dikkat edin, yalnız dişi olanına. :P

Kahramanlarımızın Koshien hayalleri devam ededursun, bu hayallerinin yeniden başladığı anda sizi de en heyecanlı bölümlerin beklediğini belirtmem lazım. Bana göre seri en başından beri her bölümüyle sevilesi olanlardan. Karakter bolluğunun yanında çok az spor serisinde görebileceğiniz romantizmi de bir an olsun yanından ayırmamış. Elbette bir shoujodan beklediğimiz romantizmi yakalayamayız ama iddia edebileceğim güzellikte bir romantizme sahip. Spor + Günlük Yaşam + Mizah + Romantizm = Adachi Mitsuru’dur benim gözümde. Bu dört etiketi en güzel şekliyle harmanlayan bir usta kendisi. Touch ise çıkardığı en iyi iş. Çoğu mangasına el attım, onun ellerinden çıkan Cross Game ile H2’yi de (H2 animesini severim lakin H2 fanları animeyi kabul etmemekte, mangasını tercih etmektedir. Ben de eğer bu isme dikkat edecekseniz direk mangasını okuyun derim.) izledim ama benim için Touch başka. O güzel birleşim yanında karakter tasarımlarının güzelliği…

Adachi erkeklerini ayrı severim kızlarını ayrı, birlikteyken ise daha bir ayrı. Onun erkek karakterleri görüp sevebileceğiniz en komik, mizah anlayışı en güçlü, en eğlenceli, en hazır cevap ve yeri geldiğinde de en ılıman karakterlerdir. Adachi kızları ise cesaretli, azimli, eğlenceli, hazır cevap ve aşk doludur. İnandıkları aşklarından da asla vazgeçmezler, hatta her Adachi kızının aşkını inkar ediş sahnesi en sevilesi olanlarındandır. Belki aşkın en romantik hallerinden değildir, belki çok tutku dolu da değildir ama benim bekleyip de istediğimi alabildiklerimdendir.

Bu noktada da Minami ile Tacchan’ın, izlemiş olduğum spor serilerimin içerisinde en sevdiğim çift olduğunu belirtmem lazım. Kendilerinden asla vazgeçmeyi düşünmüyorum. Böylesi sevimli bir çift varken gözüm bir başkasını nasıl görsün? <3 Neyse çifte kumrularımızı burada bırakıp biraz da müziklerinden bahsedelim. Açılış/kapanış şarkıları yanında Wind’s Message şarkısı benim en sevdiklerimden birisidir çünkü genelde Tacchan ve Minami sahnelerini bu ezgilerle süslemeyi tercih etmiş yapımcıları. Ne de iyi etmiş. Her ne kadar bu şarkısı favorim olsa da serinin tüm müziklerini ayrı ayrı severim. Serinin getirdiği o nostalji rüzgarını daha da şiddetlendirdikleri doğrudur. :)

Wind’s Message (Kaze no Message) – Serizawa Hiroaki [OST]

Jounetsu Monogatari – Iwasaki Yoshimi [OP 5]

Çizimleri yılına göre en sevdiklerimden. Oldschool tabiriyle ayıla bayıla izlediğimiz nostalji kokanlardan. Belki de benim için ayrı yere sahip olmasının nedenlerinden birisi. Nedeni ne bilmiyorum ama Touch ilk 5’imi süsleyebilecek bir yapım. Hatta sevdiğim sahnelerini dönüp de tekrar tekrar izleyebileceklerimden. Daha önce Adachi Sensei’ye ait bir yapımla tanıştıysanız eğer onun ne kadar samimi bir anlatım diline sahip olduğunu biliyorsunuzdur. Eğer yeni tanışacaksanız da bu özelliğini göz ardı etmeyin lütfen. Zira kendisi bugüne kadar benim izlemiş/okumuş olduklarım arasında bu anlatım dilini en en güzel şekliyle kullanan isimlerden birisi. Hatta kendisini favorilerim arasına taşımamdaki en büyük etkenlerdendi diyebilirim. Onun bu samimi anlatımı beni benden alıp bir anime yapımının/mangasının içerisinde kolayca kaybolmamı sağlıyor.

Touch – Iwasaki Yoshimi [OP 1]

Touch izleyişimin üzerinden yıl geçecek neredeyse, seriyi özlemiştim ki mangasını okumadığım aklıma geldi. Bu sıra Adachi eserlerinden gidiyordum ve Touch okumanın sırasıdır dedim. Dedim de Touch damarım kabardı ve bir çırpıda mangasını okuyuverdim. Peki mangası mı animesi mi? Mümkünse beni böyle bir soruyla karşı karşıya getirmeyin, zira söz konusu Adachi Sensei ise hem okuyun hem izleyin, hatta okurken okutun, izlerken de izletin derim. İzlemeyeni/okumayanı da mümkünse dövün. ;) Siz bana kulak asmayın sakın, kimseyi dövmeyin ama vaktiniz olduğu an ilk fırsatta Touch izleyin derim. İzleyin ve o güzelliği, ”Neden bugüne kadar ertelemişim?” diye ben gibi dert yanmayın sakın. :)